گاهی بعضی بود ها  هستند که دیده نمی شوندکه در حکم نبودندکه وقتی هستند قدر نمی دانی!

                   اما امان از روزی که این بود ها تبدیل به نبود می شوند.              

  آن روز ها که بودی همه علیهت بودند،الـآن که رفتی نیز کم نیست بساط پخش شکلات وشیرینی برای نبودنت..

                  یادم نمی رود روز ورودم را..آن روز که خود را پدر همه ما خواندی..

          آن روز که می دانم توهم خوب میدانی، که تمام حرف هایت میان خوشحالی ما گم شد

       در تمام این یک سال و نیم بودنم تو کنار همه ی ما قدم زدی..

  بودنت را ..حضورت را ودلگرمی ای که به ما دادی حس کردیم اما فقط انکارش کردیم..

 در تمام مشکلاتمان سهیم شدی از کوچک ترین تا بزرگترین.....

                      ودر حلشان کنار ما تلاش کردی..

      اما الآن...

       من امیدی که به ناامیدی منجر شود نمیخواهم...

                    من شعاری که جایگزین بابای مهربانم شود نمیخواهم...

                                  امید ارزانی کسانی که لقلقه ی زبانشان است...

                                                من در سرزمین علمی خود نیاز به یک رهبر مقتدر بی طرف همچون تودارم

    سرزمین علمی من گرچه فتح شده با کلید امیدواندکی تدبیر اما حاصلش جز هرز رفتن نخواهد بود

_________________________________________________________________________________

پ.ن1:به مناسبت عزل فرهاد رهبر رییس دانشگاه تهران

پ.ن2:گرچه او را امنیتی و اطلاعاتی میخوانند و در دوره تصدی اش وضعیت پادگانی را حاکم بر دانشگاه میدانند

اما اگر امنیتی بود مدعی نبود اگر اطلاعاتی بود پاسخگو بود .چیزی که این روز ها اصلا وجود نداره ..پاسخ

پ.ن3:پیشاپیش به خودمان تسلیت میگم....