پيام

حضورپنهان .
93/1/22

+ نه *تو* مي ماني و نه *اندوه* و نه هيچ يک از مردم اين آبادي به حباب نگران لب يک رود قسم و به کوتاهي آن لحظه شادي که گذشت *غصه هم خواهد رفت* آنچناني که فقط خاطره اي خواهد ماند *لحظه ها عريانند به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز*

###پاورچين### 93/2/10

*شبه سهراب*از کيوان شاهبداغي

تو به آيينه،نه! آيينه به تو خيره شده ست/ تو اگر خنده کني او به تو خواهد خنديد

و اگر بغض کني/ آه از آيينه دنيا که چه ها خواهد کرد/ گنجه ديروزت، پر شد از حسرت و اندوه و چه حيف!/ بسته هاي فردا همه اي کاش اي کاش!/ ظرف اين لحظه وليکن خالي ست/

ساحت سينه پذيراي چه کس خواهد بود/ غم که از راه رسيد در اين خانه بر او باز مکن/ تا خدا يک رگ گردن باقي ست/ *تا خدا مانده، به غم وعده اين خانه مده*

..............

......

لايــــ ـ ــــکـــ..